Decyzją Urzędu Miejskiego w Zamościu nr. GT.ZZGT.III-409-13/9/77 z dnia 27.XII.1977 r., zarejestrowany został Pracowniczy Ogród Działkowy im. B. Leśmiana. Zlokalizowany został przy ul. Lipskiej oraz zarejestrowany w rejestrze ZW PZD nr A- XlY III-9-3505. Powierzchnia ogrodu wynosiła 41,05 ha . W skład ogrodu wchodziło 830 działek przy ulicy Lipskiej oraz 38 działek na terenie Skokówki.

Ogród został wpisany do rejestru Krajowej Rady Polskiego Związku Działkowców jako ogród stały, spełniający warunki pracowniczego ogrodu działkowego.

Ogrody działkowe w Polsce były agendą Centralnej Rady Związków Zawodowych. W Zamościu istniały już ogrody Promyk, Relaks i Kolejarz. Przy końcu lat 70-tych XX wieku, Pani Janina Dziechciaruk, jako pracownik Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych, otrzymała bardzo ważne polecenie, zająć się tworzeniem ogrodów działkowych na terenie miasta Zamościa. W tamtych latach była dobra atmosfera do tworzenia ogrodnictwa działkowego, tak we władzach miasta jak i w zakładach pracy Zamościa. Zamość został miastem wojewódzkim w 1975 roku i wtedy to powołano Wojewódzki Zarząd Pracowniczych Ogrodów Działkowych. Pani Janina Dziechciaruk została etatowym pracownikiem WZ PODz i powierzono jej funkcję sekretarza. Prezesem został Pan Franciszek Ognik. Siedzibą był budynek przy ul. Bazyliańskiej. Zanim powstał nasz ogród i został zarejestrowany, powołano komitet organizacyjny w kwietniu 1977 roku. Prezesem został pracownik Wojewódzkiego Biura Planowania Przestrzennego w Zamościu a zarazem działkowicz z naszego ogrodu – Pan Nel Panasiuk. Nazwy naszego ogrodu jeszcze nie uchwalono. Komitet organizacyjny działał do momentu powołania zarządu POD. W pierwszej wersji, ogród nasz zgodnie z planami miał być podzielony na dwie części, bowiem przez ogród miała przebiegać obwodnica Zamościa. Zanim doszło do wprowadzenia działkowców na działki, plan ten zmieniono i plany budowy obwodnicy przesunięto poza teren ogrodu. W tej sytuacji należało plan realizacyjny ogrodu zmienić a w miejsce obwodnicy zaprojektować działki. Tak też uczyniono. Nastąpiły wtedy działania w wyniku których zakłady pracy Zamościa rozpoczęły dostarczanie do komitetu organizacyjnego list swoich pracowników którzy byli chętni do uprawiania działek. Należy nadmienić, że zakłady pracy otrzymywały odpowiednią pulę działek dla swojego zakładu i rady pracownicze decydowały który pracownik ma otrzymać działkę. Działek w stosunku do potrzeb było wtedy mało. Indywidualne wnioski o przydział działek składały wtedy rady zakładowe do WZ PODz. Rady zakładowe w zakładach pracy dzieliły działki wśród swoich pracowników zgodnie z pulą przydzieloną przez WZ PODz. Komitet organizacyjny przed przydzieleniem działki, organizował szkolenia dla potencjalnych działkowców. Wobec różnej klasy ziemi, działki rozdzielane były z udziałem przedstawicieli zakładów pracy metodą losowania. Decyzją odpowiednich przepisów, zakłady pracy miały obowiązek wnosić pewne środki finansowe na rzecz rozwoju ogrodnictwa działkowego w Zamościu. Działkowiec, który otrzymał działkę wpłacał odpowiednią sumę pieniędzy na inwestycje w ogrodzie. Natomiast środki pieniężne z zakładów pracy wpływały na konto WZ PODz. W roku 1978, dzięki staraniom Pani Janiny Dziechciaruk u prezydenta Pana Jana Piskorskiego, ogród nasz otrzymał odpowiednią kwotę środków finansowych na inwestycje w ogrodzie. Z tych pieniędzy wykonano ogrodzenie ogrodu oraz dwie studnie głębinowe. Do tych inwestycji dołożył także swoje finanse wojewoda zamojski. Studnie głębinowe wraz z montażem pomp dokonała Spółdzielnia Produkcyjna Drzewce. Była to pierwsza inwestycja w zamojskich ogrodach działkowych. Przed założeniem sieci wodociągowej, wodę działkowcy brali z trzech studni ręcznych usytuowanych w różnych częściach ogrodu. Pani Janina Dziechciaruk, po rozmowach z Prezydentem Zamościa Panem Eugeniuszem Cybulskim rozpoczęła starania o rozbudowę ogrodu. W tym czasie, osiedle mieszkaniowe Zamczysko nie miało sieci wodociągowej i miasto dowoziło wodę beczkowozami. Po rozmowach z prezydentem, miasto Zamość wybudowało hydrofornię nr. 1, z której to hydroforni mieli korzystać działkowcy ale także mieszkańcy osiedla Zamczysko. W rozmowach z Panem Eugeniuszem Cybulskim, Pani J. Dziechciaruk wynegocjowała warunki, że jeśli nasz ogród będzie dostarczał wodę do osiedla Zamczysko to niech miasto wybuduje nam budynek administracyjno-gospodarczy w skład którego wejdzie świetlica, biuro, kuchnia, toalety, magazyn i warsztat. Prezydent Cybulski zgodził się na takie warunki. Dokumentację tych budynków wykonał nasz działkowiec Pan Tadeusz Nadwodnik. Prezydium WZ PZD podjęło uchwałę, że powołana zostanie grupa remontowo-budowlana pod kierownictwem pana Jana Kawki – działkowicza naszego ROD. Grupa ta wykonała budynek zgodnie z dokumentacją. Decyzją prezydenta – obiekty te zostały przekazane na własność do PZD. Kiedy była już hydrofornia i studnie głębinowe, założono sieć wodociągową na całości ogrodu. 6 maja 1981 uchwalona została Ustawa o Pracowniczych Ogrodach Działkowych .Na mocy tej ustawy, PZD i ogrodnictwo działkowe zostało pozbawione nadzoru przez Centralną Radę Związków Zawodowych. Polski Związek Działkowców stał się jednostką samodzielną i samorządną. Ustawa ta także nakazywała przesunięcie zgromadzonych środków pieniężnych z CRZZ na rzecz PZD. Polski Związek Działkowców będąc prawnie właścicielem wszystkich ogrodów działkowych w Polsce a także naszego, rozpoczął rozbudowę ogrodnictwa działkowego w naszym kraju.